Ponad dwa lata temu Sylwia Bies debiutowała pierwszym thrillerem psychologicznym pt. „Fikcja”, którą to, do dziś pamiętam, przeczytałam od razu. Porwało mnie wówczas w niej uczucie ciągłej ciekawości. Ujęła zawiłość zagadek i wiele niewiadomych zawartych w fabule. Stworzony portret psychologiczny, głównej bohaterki Kai, był tak bardzo realny. Przeżywałam tę historię. Towarzyszące wówczas emocje były i wciąż, przy kolejnych lekturach, są niesamowitym doświadczeniem i przeżyciem.  Każda opowieść jest przeze mnie, wiernej czytelniczki, wyczekiwana. Zapytacie: dlaczego? Ponieważ thrillery Sylwii Bies są dla mnie najlepsze w tym gatunku. Meandry ludzkiej psychiki, studium ludzkich uczuć oraz ukazywanie kolejno etapów, które bohaterzy przechodzą w swojej pozytywnej/negatywnej ewolucji, są nieudawane, niewymuszone. Ludzkie. Zwyczajnie życiowe. Nie inaczej jest w premierowej, piątej już książce pt. „Odzyskana”. Nie dość, że kolejny raz autorka funduje czytelnikowi pokrętną grę, zawierającą wąt

  Prawda oczyszcza Prawda? Po rewelacyjnym dla mnie „Szlamie” autorstwa pana Andrzeja Mathiasza, który okazał się nieszablonowym i nieklasycznym kryminałem, z dużą dawką czarnego humoru, z przyjemnością sięgnęłam po kolejny tom z cyklu: „Prokurator Adam Szmyt”.  Druga część pt. „Maszyna losu” okazała się równie intrygująca, choć zdecydowanie poważniejsza, co bynajmniej nie ujęło jej sznytu. Mimo wszystko znaleźć tu można humor, który zdecydowanie jest potrzebny przy tym ładunku emocji, który obciąża bohaterów i czytelnika.  Będzie gorzko i niesmacznie. Słodka pomarańcza, będąca swego rodzaju spoiwem głównego wątku i wielu historii bohaterów „Maszyny losu”, pozostawi po sobie cierpki smak…śmierci. Tak zagmatwana powinna być fabuła kryminalna. Tak właśnie powinien być zamotany w dobrze skonstruowanych jej wątkach czytelnik, któremu podsuwa się niejednoznaczne wskazówki.  I tak zaskakujący winien być finał w zabójczej grze.  Weźmiesz w niej udział? Sygnatura z tej teczki to sprawa z dziew